Als ik niet twitterende mensen vertel dat ik regelmatig Twitter wordt dat vaak niet begrepen. ‘Maar wat vertel je daar dan? Dat je koffie gaat zetten of zo?’ Inderdaad, een enkele keer meld ik wel eens waar ik op dat moment gewoon mee bezig ben.
Maar in het algemeen is Twitter steeds meer mijn netwerk aan het worden waar ik op de hoogte blijf van (onderwijs)nieuws, waar ik op ideeën kom, waar ik met mijn vragen terecht kan, waar ik contacten onderhoud met mensen binnen mijn netwerk, waar ik probeer een bijdrage te leveren aan vragen van anderen, waar ik links deel met anderen, waar ik via diverse accounts diverse informatiestromen beheer, waar ik ideeën krijg voor onderwijsinhoudelijke toepassingen van Twitter enz. Op Twitterinfo.nl las ik ‘Twitter is een grappig verhaal wat je wilt vertellen maar wat niet overkomt omdat je erbij had moeten zijn om het te begrijpen’. Dat dekt de lading ook wel aardig vind ik. Nu vond ik gisteren op YouTube een filmpje waar het Twittergevoel een beetje verklaard wordt. Ik wil het graag met jullie delen.
[youtube=http://www.youtube.com/watch?v=lULjbOrdAnM]
Wil je me volgen op Twitter?
@warempel (persoonlijk en onderwijsnetwerk)
@DeKleineBeer (school)
@gr8dkb (klas – niet openbaar)
@KNdigibord (Kennisnet digibordensite)
@juftess (Twitterproject Sanne Kuyt Rapadonië – niet openbaar maar voor info kijk bij @groepzeven)
Prachtig artikel, zo denk ik er ook over. Ik word ook vaak raar aangekeken als ik zeg dat ik twitter. Het uitleggen is ook lastig, sommige mensen snappen niet waarom je van alles wilt weten:-)